දකුණේ අදටත් ප්‍රචලිත බීරලු රේන්ද ගෙතීමේ කලාව

සියවස් ගණනාවක් තිස්සේ පැවැත එන පාරම්පරික කර්මාන්ත ගණනාවකට උරුමකම් කියන ශ්‍රී ලංකාවේ සෑම ප්‍රදේශයක ම පාහේ ඒ ඒ ප්‍රදේශයට ආවේණික වූ එවැනි කර්මාන්තයන් දැකිය හැකි ය. අතීතයේ පටන් ගෘහාශ්‍රිත ව සිදු කර ගෙන ආ එම කර්මාන්ත පසුකාලීන ව නවීන ලෝකයට සරිලන පරිදි වෙනස් වී තිබේ.

මෙරට පැරැණිත ම පාරම්පරික කර්මාන්ත අතර බීරලු රේන්ද ගෙතීමේ කලාවට හිමි වන්නේ සුවිශේෂී ස්ථානයකි. දකුණු පළාතේ ගාල්ල දිස්ත්‍රික්කයේ බොහෝ ප්‍රදේශවල දැකිය හැකි මෙම කර්මාන්තය දෙස් විදෙස් වශයෙන් ප්‍රචලිත කර්මාන්තයක් වන අතර බීරලු රේන්ද සඳහා දේශීය මෙන් ම විදේශීය වශයෙන් ද ඇත්තේ ඉතා ඉහළ ඉල්ලුමකි.

වර්තමානය වන විට බීරලු රේන්ද කලාව ආශ්‍රිත ව ඇති වී ඇති ගැටලුකාරී තත්ත්වයන් හේතුවෙන් බොහෝ දෙනකු මෙම කර්මාන්තයට එක් වීමට මැළිකමක් දක්වයි. අතීතයේ දී බීරලු රේන්ද කලාවට දස්කම් දැක්වූ ගාල්ලේ ගැමි කාන්තාවන් එක්සත් රාජධානිය සහ ජර්මනිය වැනි රටවල පවා සිය නිෂ්පාදන ප්‍රදර්ශන පවත්වා ඇති බව පැවැසුවොත් ඔබ පුදුම වනවාට සැක නැත.

රේන්ද කලාවේ ආරම්භය

රේන්ද කර්මාන්තයේ ආරම්භය පිළිබඳ ව විමසීමේ දී ඒ සඳහා යොදා ගන්නා කපු නූල් නිෂ්පාදනය ගැන අවධානය යොමු කිරීම සුදුසු යැයි සිතේ. මහාවංසයෙහි එන විජය-කුවේණි කථා ප්‍රවෘත්තියේ  කුවේණිය තවුස් වෙස් ගෙන කපු කටිමින් සිටි බව සඳහන් වන අතර ඒ අනුව එවකට කපු වගාව දිවයිනේ උතුරු ප්‍රදේශයේ ව්‍යාප්ත වී තිබූ බව පෙනී යයි.

 ශ්‍රී ලංකාවේ දකුණු ප්‍රදේශයේ කපු වගා කළ බව සනාථ වෙන්නේ ‘රිද්දි යාගය’ හෙවත් රට යකුම ශාන්තිකර්මයෙහි රිද්දි බිසව් සත්දෙනා උස්සන්ගොඩට ගොඩ බැසීමෙන් අනතුරුව හේන් කොටා, කපු වපුරා, අස්වැන්න ලබා සළුවක් වියා දීපංකර බුදුන්ට පුජා කිරීමේ කතා ප්‍රවෘත්තියෙනි. මෙයින් පෙනෙන්නේ සියවස් ගණනාවක් තිස්සේ මෙරට පාරම්පරික කර්මාන්තයක් ලෙස කපු වගාව හා ඒ ආශ්‍රිත නිෂ්පාදන සිදු කිරීම ප්‍රචලිතව තිබූ බවයි.

බීරලු රේන්ද කලාව ලැබුණේ ලන්දේසීන්ගෙන් ද?

යටත් විජිත සමයේ දී ලන්දේසීන් ද කපු වගාව ගැන උනන්දුවක් දැක්වූ බව ලන්දේසී වාර්තා ආශ්‍රිතව හඳුනාගත හැකි ය. විශේෂයෙන් ම දාහත්වන සියවසේ දී ලන්දේසීන් මෙරට ආධිපත්‍යය පිහිටුවා ගැනීමෙන් පසු ඔවුන් පෘතුගීසීන් මෙන් නොව නිරන්තරයෙන් දේශීය ජනයා සමග කටයුතු කිරීමට උනන්දු වූ බව පෙනේ. ගාලු වරාය ඒ යුගය වන විට දිවයිනේ ප්‍රධාන වරායක් වීම නිසා ඒ අවට ගම්මාන සමග ඔවුන් සමීප සබඳකම් පවත්වා ඇත. 

ඔවුන් විවිධ කටයුතු සඳහා ගාල්ල අවට මාගාල්ල ආදී ග්‍රාමයන්වලට පැමිණීමේ ප්‍රතිඵලයක් ලෙස මුහුදු බඩ ප්‍රදේශවල කාන්තාවන් ලන්දේසීන් වෙතින් ඉගෙන ගෙන බීරලු රේන්ද ගෙතීමට හුරු වූ බවට  මතයක් පවතී. රේන්ද නිර්මාණය කිරීමේ තාක්ෂණය ලන්දේසීන්ගෙන් මෙරටට ලැබුණු බවට යම් තරමකට සනාථ වන කරුණක් ලෙස ඕලන්දයේ හා බෙල්ජියමේ වර්තමානයේ පවා භාවිත වන රේන්ද ගෙතීමේ තාක්ෂණය, මෙරට රේන්ද ගෙතීමේ තාක්ෂණයට සමාන වීම පෙන්වා දිය හැකි ය.

තවත් ජනප්‍රවාදයක්

රේන්ද කලාවේ ආරම්භය පිළිබඳ ව ඉහත සඳහන් කරුණුවලට වඩා වෙනස් ජනකතාවක් පාරම්පරික ශිල්පීන් කියතත් එය හුදු ප්‍රවාදයක් බව පෙනෙයි. ඔවුන් පවසන අන්දමට දකුණු වෙරළ ආශ්‍රිත ව ජීවත් වූ ස්ත්‍රීන් එකල තන ප්‍රදේශය තෙක් ම රෙද්දක් පමණක් හැඳ විළි වසා ගැනීම නිසා දුකට පත් වූ  කුවේණිය අහංගමට ආසන්න මිදිගම ප්‍රදේශයේ නොගැඹුරු වෙරළහි වූ ගල් කුලක් රේන්ද කොට්ටයක් කොට, රේන්ද ගොතා, ඒ රේන්ද අල්ලා කබා කුරුත්තු හැට්ට මැසීමට කියා දී ඇත.

එම ගල් කුල අද ද හදුන්වන්නේ යකිනිගේ කොට්ටය ලෙස ය. මුල් කාලයේ ගෘහ කර්මාන්තයක් ව පැවති රේන්ද කර්මාන්තය 19 වැනි සියවසේ අගභාගය හා 20 වැනි සියවසේ මුල් භාගය වන විට ව්‍යාපාරික කාර්මාන්තයක් බවට පත් වූ අතර 1970 දශකය පමණ වන විට රේන්ද නිපැයුම් සඳහා විදේශිකයන්ගෙන් ඉහළ ඉල්ලුමක් ලැබිණි.

ව්‍යාප්තිය

මූලාශ්‍රයන්හි සඳහන් කරුණුවලට අනුව රේන්ද කලාව මුලින්ම ගාල්ල ප්‍රදේශයේ ආරම්භ වූ අතර පසුකාලීනව එය වැලිගම,කතලුව, දොඩන්දූව, අම්බලන්ගොඩ, සහ දෙවුන්දර ආදී ප්‍රදේශ දක්වා ව්‍යාප්ත වූ බව පෙනී යයි. 

ලෝකයේ ප්‍රධාන වශයෙන් රේන්ද වර්ග තුනක් වන අතර ඒවායෙන් බීරලු රේන්ද බීරලු කොට්ටය උපයෝගී කරගෙන ද, ටැටින් රේන්ද ටැටින් කටුව මගින් ද, අත්‍‌ රේන්ද වූල් යොදාගෙන ද ගොත යි. ශ්‍රී ලංකාවේ දැනට මේ රේන්ද වර්ග තුන ම නිපදවන නමුත් බීරලු රේන්දවලට වැඩි ඉල්ලුමක් පවතින්නේ එහි ඇති නිමාවේ සුවිශේෂිත්වයත්, අලංකාර බවත් නිසා ය.

යොදා ගන්නා අමුද්‍රව්‍ය

රේන්ද නිෂ්පාදනයේ දී යොදා ගන්නා අමුද්‍රව්‍ය අතර ප්‍රධාන වන්නේ සාමාන්‍ය සුදු පැහැති කපු නූල් වන අතර අද වන විට අමු නූල් මෙන් ම ඇතැම් විට දිළිසෙනසුලු රත්‍රන් සහ රිදී පැහැති නූල් ද යොදා ගෙන රේන්ද ගෙතීම සිදු කරයි. අතීතයේ දී  කපු කැට මේ සඳහා ම නූල් සාදා ගත් නමුත් වර්තමානය වන විට රෙදි විවීම සඳහා යොදා ගන්නා කටින කපු පන්දු මේ සඳහා යොදා ගනී.

බීරලු රේන්ද ගෙතීම සඳහා යොදා ගන්නා උපකරණ අතර රේන්ද කොට්ටය ප්‍රධාන වේ. මෙම රේන්ද කොට්ටය කොටස් දෙකකින් සමන්විත වන අතර එහි යට කොටස කොට්ටය ලෙසත්, උඩ ඇති කරකැවිය හැකි කොටස ‘ඉස්බිස්සලය’ හෙවත් ‘කොයිරුව’ ලෙසත් හඳුන්වයි. සවිශක්තියෙන් යුතු දැවයෙන් සාදනු ලබන රාමුවකට පිදුරු පුරවා සකසා ගැනීමෙන් රේන්ද කොට්ට සහ ඉස්බිස්සලය සකසා ගනී.

රේන්ද කොට්ටය හා සම්බන්ධ තවත් වැදගත් කොටසක් වන්නේ බීරලු ය. මෙම රේන්ද වර්ගය හැඳින්වීමට බීරලු රේන්ද යන නම යෙදීම උදෙසා ද හේතු වී ඇත්තේ ද මෙම බීරලු යොදා ගැනීම යි. දැවයෙන් ලියවා සාදා ගන්නා මෙම බීරලු සදහා පේර, ඇට්ටේරිය, ඇල්බීසියා, පොල් යන දැව බහුල ලෙස යොදා ගනී. ඒ හැරුණු විට අතීතයේ දී ධනවත් කාන්තාවන් බීරලු ලෙස කළුවර, ඇත්දළ ආදිය ද ලාක්ෂාවලින් හැඩ කළ බීරලු ද යොදා ගෙන ඇත.

බීරලු ගෙතීමේ දී යොදා ගන්නා තවත් ප්‍රධාන මෙවලම් දෙකක් ලෙස කොටු කොළ හා අල්පෙනෙත්ති හැදින්විය හැකි ය. තමන්ට ගෙතිය යුතු රටාව මුලින් ම ලකුණු කර ගැනීම සදහා කොටු කොළ භාවිත කරන අතර එහි දී කොටු කොළයේ අවශ්‍ය තැන්වල පෑනෙන් හෝ පැන්සලෙන් රටාව තිත් වශයෙන් ලකුණු කර ගනී. රේන්දය ගෙතීමේ දී රටාව එහා මෙහා වීම වැලැක්වීම සඳහා රඳවා තබා ගැනීමට ඇල්පෙනෙති භාවිත කරයි.

බීරලු රේන්ද ගෙතීමේ තාක්ෂණය

ඉහත කී අමුද්‍රව්‍යය හා උපකරණ භාවිත කරමින් බීරලු නිර්මාණය කිරීමේ දී අනුගමනය කළ යුතු ක්‍රියාපිළිවෙළක් ඇත. පළමුවෙන් ම තමන්ට අවශ්‍ය රටාව හෝ මෝස්තරය කොටු කොළයේ ලකුණු කර මුලික පතොරම සකස් කර ගත යුතු ය. ඉන් අනතුරුව එම පතොරම ඇල්පෙනෙතිවලින් ඉස්බිස්සලයේ රඳවා ගත යුතු ය. පිදුරු පුරවා රෙදි ආවරණය කිරීමෙන් නිර්මාණය කර ගත් ඉස්බිස්සලය වටා රෙදි ඔතා එය පිම්බී එන ආකාරට සකස් කර ගත යුතු ය. එසේ නොවුණහොත් ඇල්පෙනෙහි එහි නිසි පරිදි නොරැඳීම හා ගොතන රේන්දය හැකිළීම සිදු වේ. බීරලුවලට අවශ්‍ය නූල් දෙවනුව ඔතා ගත යුතු අතර ඉන් අනතුරු ව සකස් කර ගත් ඉස්බිස්සලය මත ඇල්පෙනෙති කටුවලින් බීරලු අමුණා ගත යුතු ය.

ඉන් අනතුරුව පතොරමේ ලකුණු කළ ස්ථානවලට ඇල්පෙනෙති ගසමින් බීරලු නූල් නිවැරදි රටාවට එහා මෙහා කළ යුතු ය. එය සැලැක්ක දැමීම වේ. ගෙතීම අතරමඟ දී නතර කරන අවස්ථාවල එය එහා මෙහා වීම වැලැක්වීමට ඇල්පෙනෙති ගැසිය යුතු ය. මෙසේ සරල පියවර මගින් බීරලු රේන්ද ගෙතීම හදුන්වා දුන්න ද එය ප්‍රායෝගික ව අවබෝධයෙන් කළ යුතු ක්‍රියාවලියකි.

ඉවසීම හා සියුම් ව කටයුතු කිරීමේ හැකියාව

බීරලු රේන්ද ගෙතීම ආරම්භ කරන ආධුනිකයකු පුහුණු කිරීමේ දී ඉගැන්විය යුතු ප්‍රධාන ශිල්ප ක්‍රම හතරක් වේ. එනම්, හතර පට ගෙතීම, අණ්ඩු දැමීම හා සැලැක්ක දැමීම, කොත්තමල්ලි ඇටය ගෙතීම සහ හින්නිමැස්ම ගෙතීම යන ඒවා ය. ආධුනිකයකුට ලබා දෙන මුල් ම බීරලු සංඛ්‍යාව 4 ක් වන අතර ඉන් පසු ඉහත සඳහන් ක්‍රම ශිල්ප ඔස්සේ බීරලු සංඛ්‍යාව වැඩි කරමින් නිර්මාණයේ යෙදිය හැකි ය. පලපුරුදු ශිල්පිනියන් සමහර අවස්ථාවල දී බීරලු 100-150 පමණ ද යොදා ගෙන නිර්මාණ කටයුතු සිදු කරන බව පැවැසේ

බීරලු රේන්ද ගෙතීම කිරීමේ දී ශිල්පියකු තුළ ප්‍රධාන වශයෙන් ම ඉවසීම හා සියුම් ව කටයුතු කිරීමේ හැකියාව තිබිය යුතු අතර අනවශ්‍ය කලබලය හෝ අවධානය නොමැතිව කටයුතු කිරීම තුළින් ශිල්පියා අදහස් කරන නිර්මාණය නොලැබී යා හැකි ය. යම් හෙයකින් එක් බීරලුවක් හෝ වැරදි ලෙස සැලැක්ක දැමුවහොත් සම්පූර්ණ රටාව ම වෙනස් වන අතර කිසිදු අවස්ථාවක වැරදියට දැමූ සැලැක්ක නැවත ලිහා නිවැරදි කිරීමේ හැකියාවක් නැත. රේන්ද නිර්මාණ‍ය කිරීමේ සාම්ප්‍රදායයික රටා ඇති අතර ඒවා පිච්ච මල, කජු පෙත්ත, මිරිස් ගල, බකිනි මල, කන්පෙත්ත, අලි අඩිය, නියපොත්ත සහ ඩොයිලිය යන නම්වලින් හැඳින්වෙයි. දක්ෂ ශිල්පිණියකට මෙම රටා ඉක්මවා නව මෝස්තර රටා නිර්මාණය කිරීමේ හැකියාව ද ඇත.

මෙම ක්‍රමවේදය භාවිත කරමින් තරමන්ට ඕනෑ ප්‍රමාණයට නිර්මාණය සිදු කර ගත හැකි අතර දක්ෂ නිර්මාණ ශිල්පිණියන් විශාල ප්‍රමාණයේ බීරලු රේන්ද, එනම් මේස රෙදි සහ සාරි ආදී නිර්මාණ කරනු දැකිය හැකි වේ.
එවැනි විශාල ප්‍රමාණයේ නිර්මාණයක් කිරීමට සමහර අවස්ථාවලදී මාස හයක් හෝ අවුරුද්දක් වැනි කාලයක් ගත වන බව පැවැසේ.

සුවිශේෂී ශිල්පිණියෝ 

මුල් කාලයේ මෙම කර්මාන්තය නිවෙස්වල ගෘහ කර්මාන්තයක් ලෙස සිදු කෙරිණි. එහි දී බොහෝ විට මවගෙන් දුවට වශයෙන් මෙම කර්මාන්තය පුරුදු පුහුණු වුවත් පසු කාලයේ දී මෙම නිෂ්පාදනවලට ලැබුණු ඉහළ ඉල්ලුම නිසා ග්‍රාමීය කාන්තාවන්ට පළපුරුදු ශිල්පිණියන් විසින් රේන්ද ගෙතීමේ මධ්‍යස්ථාන අරඹා රේන්ද ගෙතීම ඉගැන්වී ය. මෙම රේන්ද කලාවට සුවිශේෂී  සේවයක් ඉටු කරන ලද ශිල්පිණියන් කිහිප දෙනකු ම ගාල්ලේ මාගාල්ල ප්‍රදේශයෙන් බිහි වී තිබේ.

මාගාල්ලේ විසු දක්ෂ රේන්ද ශිල්පිණියක් වූ කරලැයින් හාමි 1906 වසරේ දී ජෝන් නම් වූ බ්‍රිතාන්‍ය ජාතිකයකුගේ ආරාධනයෙන් එංගලන්තයේ ලන්ඩන්හි අල්කෝට් ප්‍රදේශයේ රේන්ද ප්‍රදර්ශනයක් පවත්වා තිබෙයි. ගර්භනීභාවයෙන් සිටි ඇය තම දරු ප්‍රසූතිය ලන්ඩනයේ රෝහලක දී සිදු කර ඇත. එසේ උපත ලද ගැහැනු දරුවා පී.කේ. බේබිනෝනා නම් වූ අතර ලන්ඩනයේ උපන් ප්‍රථම ශ්‍රි ලාංකික පුරවැසියා වීමේ වරම ද ඇය  හිමි කර ගෙන ඇත. ලන්ඩනයේ උපන් නිසා ගැමියන් ඇය ලන්ඩන් හාමි හෙවත් ලොන්ඩන් හාමි ලෙස හඳුන්වා ඇත.

රේන්ද ප්‍රදර්ශනයේ දී කරලැයින් හාමි දැක්වූ දක්ෂතා නිසා ඇයට එවකට බ්‍රිතාන්‍ය රජු හමු වීමට ද අවස්ථාව ලැබී තිබේ. ලොන්ඩන් හාමි හෙවත් පී.කේ.බේබිනෝනා ද රේන්දවලින් දක්ෂතා දැක්වූ අතර ඇය ද ජර්මනියේ බර්ලින් නුවර දී රේන්ද ප්‍රදර්ශනයක් පවත්වා ඇත.

රත්නවතී සහෝදරියෝ

කරලැයින්හාමිගෙන් පසු මෙම කර්මාන්තය ඉදිරියට ගෙන ගිය තවත් කාන්තාවන් දෙදෙනෙක් ලෙස සෝමවතී හා රත්නවතී සහෝදරියන් හඳුන්වා දිය හැකි ය. සෝමවතී මහත්මිය රේන්ද ගෙතීම පුහුණු කිරීමේ මධ්‍යස්ථානය මගින් තරුණියන් රාශියකට රේන්ද ගෙතීමට උගන්වා ඇත. 
1964 දී එවකට සිරිමාවෝ බණ්ඩාරණායක රජය යටතේ ආරම්භ කළ ‘ලක්සල’  ප්‍රථම රේන්ද ශිල්පියන් ද වූයේ මෙම සහෝදරියන් ය. 1981 වසරේ දී බ්‍රිතාන්‍යයේ  චාල්ස්-ඩයනා විවාහයේ ඩයනා කුමරියගේ මංගල ඇඳුමෙහි වේලය සදහා අවශ්‍ය රේන්ද නිර්මාණය කරන ලද්දේ ද සෝමවතී මහත්මිය විසින් වීම සුවිශේෂි වේ.

රේන්ද ගෙතීමට දස්කම් දැක්වූ මුල් ම පරම්පරාවකින් පැවත ආ බී.පී ඇලිස් නෝනා  හෙවත් සුද්දා නෝනා රේන්ද ගෙතීමට හුරු වී ඇත්තේ සිය මිත්තණියගෙනි. ඇයගේ සීයා හා පියා ගාලු වරායට පැමිණෙන විදේශික සංචාරකයන්ට කළුවර කැටයම් සහ කැස්බෑ ලෙලි කැටයම් ආදිය විකිණීම සිය ජීවනෝපාය කර ගත් අතර ඔවුන් ඇලිස් නෝනා හා ඇගේ මිත්තණිය ගෙතූ බීරලු ද විදේශිකයන්ට අලෙවි කර ඇත. ඇය විවාහයෙන් අනතුරු ව  දෙවෙනි ලෝක යුද සමයේ  දී කොග්ගල ගුවන් හමුදා කදවුරේ සිටි බ්‍රිතාන්‍ය රාජකීය හමුදා නිලධාරීන්ට තම නිශ්පාදන අලෙවි කළා ය. මෙසේ දියුණු වූ වෙළඳාම හේතුවෙන් ඇය කටුනායක ගුවන්තොටුපලෙහි ‘Britania Stores’ නමින් වෙළෙඳසලක් ද ආරම්භ කොට ති‌‌බිණි. 

රේන්ද ගෙතීම ඉගැන්වීම

බ්‍රිතාන්‍ය රාජකීය ගුවන් හමුදා නිලධාරීන් එහි දී විශාල ලෙස රේන්ද මිල දී ගත් බව පැවසේ. පසු කාලයේ බුස්සේ මෙන් ම බෙන්තොට හා හික්කඩුවේ හෝටල්වල ද වෙළෙඳසල් ආරම්භ කරන ඇය ලක්සලෙහි ප්‍රධාන රේන්ද නිර්මාණ සැපයුම්කාරිණියක් ද වූවා ය. 1982 වසරේ දී  ආරම්භ වූ ජාතික ශිල්ප සභාවේ රේන්ද පිළිබඳ අංශයේ ආරම්භක සාමාජිකාවක් ද වූ ඇය ලක්සල හා ජාතික ශිල්ප සභාව හරහා කාන්තාවන් 200කට අධික සංඛ්‍යාවකට රේන්ද ගෙතීම උගන්වා ඇත.

ශ්‍රී ලංකාවේ ප්‍රථම බීරලු රේන්ද ව්‍යාපාරිකාව ලෙස ඇය හදුන්වා දිය හැකි ය. ඇය රේන්ද කලාවට කළ සේවය අගය කරනු වස් 1992 දී එවකට ජනාධිපති ආර්.ප්‍රේමදාස, ඇලිස් නෝනා වෙත ‘ශ්‍රී ලංකා තිලක’ ජනාධිපති ගෞරවනාම සම්මානය පුද කර ඇත.

 

කර්මාන්තය ආශ්‍රිත නව ප්‍රවණතා

නව පරම්පරාවේ ඇඳුම් නිර්මාණ ශිල්පීන් මෙම නිෂ්පාදන කෙරෙහි උනන්දුවක් දැක්වීම, යළිත් රේන්ද ආශ්‍රිත නිර්මාණ ජනප්‍රිය වීම සහ මොරටුව විශ්වවිද්‍යාලයේ මෝස්තර නිර්මාණ ශිල්පය හදාරණ විද්‍යාර්ථයන් මේ පිළිබඳව පර්යේෂණ පැවැත්වීම වර්තමානය වන විට බීරලු රේන්ද කලාවේ යම් දියුණුවක් ඇති වීම කෙරෙහි බලපා තිබේ.

වර්තමානය වන විට විදේශික සංචාරකයන් පැමිණෙන හෝටල් හා ස්වර්ණාභරණ වෙළඳසල්වල රේන්ද ගෙතීම සජීවි ආකාරයෙන් ප්‍රදර්ශනය කිරීම ද දැක ගත හැකි ය. කර්මාන්තය දියුණු කිරීම සදහා රජයේ හා රාජ්‍ය නොවන සංවිධානවල අනුග්‍රහයෙන් ප්‍රදර්ශන පැවැත්වීම ද දැකිය හැකි ය.

කර්මාන්තය ආශ්‍රිත ගැටලු

රේන්ද නිර්මාණ ශිල්පීන්ට වෙළෙඳාම සඳහා නිසි ස්ථාන නොමැති වීම හේතුවෙන් අතරමැදියන් විසින් විශාල වශයෙන් ලාබ ලබා ගැනීම සහ නිර්මාණකරුවන්ට සිය නිර්මාණ සඳහා ප්‍රමාණවත් මිලක් නොලැබීම මෙම කර්මාන්තය ආශ්‍රිත ව දක්නට ඇති ප්‍රධාන ගැටලුවකි. බොහෝ විට මෙම කර්මාන්තයේ නියැළෙන්නේ ගෘහිණියන් නිසා ඔවුන්ට තරගකාරී වෙළෙඳපොළ සමඟ ගැටීමේ හැකියාවක් නොමැත.